(on)mogelijk

Normal
0

21

false
false
false

NL
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

Is iets onmogelijk mogelijk of is het nu mogelijk onmogelijk ? Daar kun je een lange filosofische discussie over voeren.  Nelson Mandela had het antwoord: Iets lijkt altijd onmogelijk totdat het gedaan is, was een uitspraak die hij regelmatig deed.  Ik moest daar deze week nogal eens aan terug denken.  Vanwege het overlijden van “Madiba”. Wat een indrukwekkend mens. Ik was een jaar of 12 gelden in Zuid-Afrika, samen met een aantal vrienden tijdens een door Jong Management (was kennelijk toen noch jong…) georganiseerde reis. Een land vol tegenstellingen, maar het meest was ik onder de indruk van de jonge ondernemers die we daar spraken. Die waren – soms misschien tegen beter weten in – vol vuur over de kansen die zij en hun land nu zouden krijgen. En ze hadden allemaal 1 inspiratiebron: Nelson Mandela. Met een enkeling heb ik via de mail nog wel eens contact. Het gaat ze eigenlijk heel goed. Hun bedrijfjes groeien, ze hebben ruimte om te ondernemen en ze combineren alles wat ze geleerd hebben in onvrijheid met ruimte en een ideaal. Met deze uitspraak van hun held als leidsmotief.

Maar ik moest ook zelf afgelopen week  nogal eens aan die uitspraak terugdenken. U raadt het al: Flevokust. Iets lijkt altijd onmogelijk, tot……. Komende week zullen we het weten. Het woord is aan de Raad.

Als je met elkaar intensief met een onderwerp bezig bent,  zoals Flevokust, komt de rest wel eens wat minder in de belangstelling. Maar minstens zo belangrijk zijn de stappen die gezet worden richting het luchthavenbesluit. Ook daar wordt het tijd dat die stappen nu eens daadwerkelijk gezet worden. Wat dat betreft is stroperigheid nog een eufemisme. Alhoewel, als jet het vuur ietsjes tempert wordt de stroop meteen hard en onbeweeglijk. Achter de schermen  doen we er alles aan om die stroop vloeibaar te houden. Het wordt nu echt tijd dat de definitieve routes gepubliceerd worden en dat we daarover met de samenleving in gesprek kunnen. Ik ben daar optimistisch over, want vrijwel alle problemen die we hadden met die routes zijn opgelost. Maar ook hiervoor geldt”eerst zien en dan geloven. Voorlopig lijkt het er op dat die definitieve routes vrijdag a.s. gepubliceerd kunnen worden. Tot die tijd blijven we verwarmen, al was het alleen maar omdat ook de tweede kamer woensdag over luchtvaart waaronder Lelystad spreekt. Dat is een mooi moment om uit te nutten.

Waar ook heel weinig over naar buiten komt is de omgevingswet. Afgelopen week mocht ik weer een dag in Den Haag namens de G32 spreken over deze wet. Tijdens het bestuurlijk overleg met minister Schultz heb ik vooral benadrukt dat, alhoewel de wet pas in 2018 van kracht wordt, we nu al alert moeten zijn en ons voorbereiden op de implementatie. Wie iets wil (ver)bouwen heeft nu te maken met tientallen wetten en honderden regelingen voor ruimte, wonen, infrastructuur, milieu, natuur en water. En allemaal met hun eigen uitgangspunten, procedures en eisen. De omgevingswet gaat zo’n 15 bestaande wetten en ik geloof 118 regelingen vervangen.  En die wordt nu gemaakt. Ik vind de kern eigenlijk prima: het wordt “eenvoudig beter”,  maar als je de betrokkenheid van de burger aan de voorkant goed borgt (en dat pretendeert de wet), dan mag je het aantal procedures om iets tegen te houden aan de achterkant ook beperken. Grootste risico is alleen dat de operatie zo complex wordt, dat iedereen dat simpele principe dreigt te vergeten. En daar zijn wij “van de gemeentewerkvloer”dan weer voor.

En los daarvan houden we aan het eind van het jaar zo onze lokale hoogtepunten. Zo was er de jaarlijkse uitreiking van de City marketing Award. Die ging – hoe kan het ook anders – naar de Nieuwe Wildernis. Maar alle genomineerden (Dutch Bird Fair, De Nieuwe Wildernis, de kidspremière van De Nieuwe Wildernis en de opening van het Informatiecentrum Oostvaardersplassen van Staatsbosbeheer)  hebben dit jaar laten zien hoe indrukwekkend de Lelystadse natuur is. De evenementen, initiatieven en daarmee gepaarde media-aandacht hebben vele (nieuwe) bezoekers getrokken. Ze hebben Lelystad allen op een fantastische wijze geprofileerd.

Wie dat ook doet is Underground. Ik was bij het festival Stille nacht. Het festival, is genomineerd voor een IJzeren Podiumdier als ‘beste festival’ door de Vereniging van Nederlandse Poppodia en Festivals (VNPF). En terecht. Het was ook nu weer een fantastisch festival. Lelystad was allesbehalve stil. Met haar nominatie van Stille Nacht bewijst hoe succesvol Underground inmiddels is als poppodium in Lelystad. Met een slimme programmering draagt ze wezenlijk bij aan de muziekcultuur voor velen in onze stad. Stille Nacht is een vondst die in de stad zeer gewaardeerd wordt, en die waardering is nu ook extern onderschreven. Underground, gefeliciteerd !