Goed en toch boos

Er zijn van die weken dat er achter de schermen hard gewerkt wordt, maar er niet zo heel veel over te vertellen valt. Zo waren we als College 2 dagen op “retraite” om halverwege onze periode te kijken hoe het ook met ons als team gaat. Nou zijn die bijeenkomsten vertrouwelijk…..maar gelukkig ziet iedereen ook zonder retraite dat het goed gaat met ons. Daarnaast een Haags dagje met veel VNG, een werkbezoek samen met onze burgemeester aan het gemeentebestuur van Haarlemmermeer en de week schiet al aardig op. Met overigens een leuke vrijdag, waarin (soms kom het goede nieuws tegelijk) 3 leuke gesprekken met ondernemers vol mooie plannen voor onze stad. Met als uitschieter, en hij heeft het zelf gemeld op Twitter, dus ik durf het hier wel te herhalen, een goed gesprek over het plan Campervillage van Martin Lammertink. Een uitdagend idee. Lokaal goed nieuws dus. Van alle kanten signalen en initiatieven. Kansen dus.

Gelukkig is er dan altijd nog de rijksoverheid om je kwaad op te maken. Nou maak ik me niet zo snel boos, maar afgelopen week schoot minister Blok wat mij betreft toch echt vreselijk uit de bocht. Hij zette een aap op schouders van onze gemeenten die daar helemaal niet thuis hoort. Het gaat dan om het schrappen van de automatische voorrang voor statushouders uit de huisvestingswet. Ik heb daar hele grote bezwaren tegen. Met deze wetswijziging kunnen gemeenten in theorie (althans dat beweert de minister)  in de toekomst zelf bepalen of statushouders voorrang moeten krijgen op reguliere woningzoekenden. Maar dat is onzin. Want een andere wet regelt het verdelen van statushouders over de gemeenten. Dat is – en terecht – een verplichte verdeling. De verplichting is dat gemeenten dus dienen te zorgen voor passend onderdak, een sociale huurwoning. Gemeenten en corporaties zijn onder de landelijke regels heel goed in staat om samen afspraken te maken over het toekennen van woningen aan urgenten, waaronder statushouders. In goed overleg worden ook in Lelystad daarover afspraken gemaakt. Door ervoor te zorgen dat het aanbod voor urgente woningzoekenden – waaronder de statushouders – op peil blijft. Kortom, vergunninghouders worden niet minder urgente woningzoekenden omdat de minister de verplichte urgentie uit de wet haalt.  De minister maakt met dit voorstel een politieke schijnbeweging; het biedt geen oplossing voor het probleem dat er wel degelijk is. Namelijk, voldoende woningcapaciteit in de sociale huurmarkt om de instroom op te vangen. Daar zijn andere maatregelen voor nodig, en in Lelystad nemen we die ook. Er wordt met deze wetswijziging iets afgeschaft….wat vervolgens lokaal weer ingevoerd moet worden. Dat is echt symboolpolitiek en flauwekul. En dat op zo’n kwetsbaar onderwerp. Bah ! We hopen dat de Raad van State, aan wie de minister het voorstel nu heeft voorgelegd dit bij haar afweging zal betrekken en gehakt van het voorstel maakt . Maar ja, de Raad van State mag helaas alleen juridisch kijken.