Iets met vrede en aarde of zo
Het is Pasen, dat zal U niet ontgaan zijn. 50 dagen voor Pinksteren, 40 dagen voor Hemelvaart. Iets met eieren, hazen en lente. En iets met vrede en verzoening. Een vrolijke tijd meestal. Daar moest ik aan denken toen ik aan deze wekelijkse blog begon. Moet ik iets zeggen over de vreselijke gebeurtenissen in Brussel. Er is veel tegen te zeggen. De media zijn al vergeven van analisten die allemaal weten hoe het kwam, waar of aan wie het ligt, vooral ook: wie de schuld heeft en niet te vergeten de verzameling ooggetuigen en persoonlijk leed om het drama ook het nodige mediagenieke dramagevoel mee te geven. Er wordt dus al genoeg over geschreven. Maar tegelijkertijd laat het me niet los. Dus laat ik me verleiden om U daar deelgenoot van te maken.
Brussel is om de hoek. Ik heb daar jaren regelmatig mogen werken (lang voordat ik deze mooie functie uit mocht oefenen) als consultant de opdrachten deed voor “Brussel”. Die metrostations met hun in het Nederlands grappig klinkende namen :”kunst-wet”, en de eindeloze stroom Brusselse Lobbyisten en ambtenaren. De gebouwen die je toen nog vrijwel zonder (zichtbare) beveiliging in kon. En dan zie je diezelfde gebouwen, diezelfde metro talloze malen voorbij komen in een surrealistisch beeld dat eerder uit het Belfast van die tijd dan aan het Brussel van die tijd doet denken. Natuurlijk is het verschrikkelijk om te zien hoe er onschuldige slachtoffers vallen. Maar (en dat zal wel een beetje ongevoelig zijn) nog meer zorgen maak ik me om de impact op onze samenleving. Zo maar 3 verschillende voorbeelden. Ik reis veel met de trein, ook deze week weer, en dan vang je flarden van gesprekken op. “Ga jij met Koningsdag naar Amsterdam ? ” vroeg een leuke jonge meid aan wat ik denk dat een vriendin van haar was. “Nee, sinds Brussel ga ik echt niet meer naar plaatsen waar veel mensen zjin, want die zoeken “ze”uit”. En een paar stations verder 2 mannen in pak (ook) op weg naar Den Haag: “sinds Brussel loop ik anders in het station of over straat. Ik kijk goed om me heen of er geen ongure types met baarden rondlopen”. Ik hop dan maar dat ze het daarbij niet over mij hadden. Of zou ik nu ook ineens verdacht zijn. En tenslotte, een stel dat bepakt en bezakt van vakantie terug kwam: “ik ben blij dat we Schiphol overleefd hebben”. Zo zijn er talloze voorbeelden. Op zich begrijpelijk, maar toch. Als de angst gaat regeren is de rede de weg kwijt, juist wanneer we haar het hardst nodig hebben.
Want ineens zijn we kennelijk niet meer in staat te zien wat er gebeurt. Terroristen gaat het om macht en geld. Tenminste die aan de top. En ze misbruiken alle middelen om dat te verkrijgen. Dat heeft helemaal niets met geloof te maken. Kennelijk is ieder geloof makkelijk te kapen om mensen tot een zinloos fanatisme te bewegen. Dat gebeurt nu met de Islam, dat gebeurde in Noord Ierland tussen katholieken en protestanten en dat gebeurde in de middeleeuwen met de kruistochten. Maar haal nou niet het geloof en de mensen die daar misbruik van maken door elkaar. Misschien is dat wel wat mij bezig houdt, deze terroristen mogen niet de kans krijgen onze (meestal) verdraagzame samenleving te vernietigen, de angst te laten regeren en mensen te verbieden hun geloof te beleven (of dat niet te doen als ze daar voor kiezen). Een politiestaat leidt nooit tot minder geweld, maar wel tot minder veiligheid. Praat is daarmee het geweld goed. Nee natuurlijk niet, verre van dat. Daar moeten we wel degelijk hard tegen optreden. Omdat we onze samenleving niet willen laten kapen.
Goed, nu heb ik het dus toch gedaan. Soms is het sterker dan jezelf.
Met alle gebeurtenissen zou je bijna vergeten dat we ook een gewone werkweek achter de rug hebben. Een eigenlijk – hoe tegenstrijdig kan het zijn – een hele leuke week. Zo had ik op maandagavond een mooi inspiratiegesprek (nieuw woord) over de vereenvoudiging van het woonsysteem. Met politici, corporatiebestuurders en wetenschappers. Eigenlijk heel leuk om eens ongeremd na te kunnen denken hoe we de woningmarkt zo kunnen organiseren dat er echt sprake is van een markt en toch iedereen op maat en betaalbaar kan blijven wonen.
Op dinsdagavond was er een mooie presentatie van Lelykracht aan de buitenraad. Ik ben heel nieuwsgierig naar het concrete vervolg, gaat de kracht zich voldoende mate ontwikkelen, krijgt de kracht “massa ? “. En op woensdagavond mocht ik aan de eigen PvdA achterban – met ditmaal spontaan bezoek aan deze openbare bijeenkomst van ondermeer VVD en Leefbaar Lelystad raadsleden – vertellen hoe de woonvisie die we aan de Raad aangeboden hebben in elkaar zit. En tussen twee Haagse overleggen door bezocht ik Building Holand, ook om te zien wat er in de bouw qua duurzaamheid inmiddels allemaal kan. En dat is veel. Maar het leukste blijven toch concrete activiteiten in mijn eigen stad. Ik licht er twee uit: de website Warande en een supermarkt. En die twee hebben meer met elkaar te maken dan het lijkt: in beide gevallen gaat het om het actief steunen van bewonersinitiatieven.
Het eerste is het initiatief In de buurt, voor de buurt als antwoord van de buurt op het vertrek van de Aldi uit Lelystad Haven.
Op mijn ondernemersspreekuur kwam een aantal maanden geleden Wilco Mettendaf langs. We waren al lang samen met de eigenaar van de (voormalige) AH en later Aldi op zoek naar een nieuwe invulling. Dat lukt niet, dus we waren op weg om dan maar mee te werken aan het herbestemmen van dat pand. Tegelijkertijd weten we hoe belangrijk een dergelijke winkel voor een wijk is. Wilco had een idee:‘In de buurt, voor de buurt’ heet de kleinschalige supermarkt annex shop-in-shop die hij samen met de buurt en andere ondernemers op wilde zetten. Lelystad Haven heeft daardoor weer een winkel. Met behulp van een aantal zakenpartners en toeleveranciers kwam een kleinschalige supermarkt annex shop-in-shop formule tot stand. Binnen deze winkelformule hebben bewoners van Lelystad Haven de mogelijkheid een eigen ontmoetingsplek te creëren en daar – via de shop-in-shop stakeholders- ook huisgemaakte producten aan te bieden. Een lunchroom biedt de gelegenheid daarbij een hapje en/of drankje te nuttigen. Ik ben blij dat de bewoners van Lelystad Haven met ‘In de buurt, voor de buurt’ weer een winkel voor dagelijkse boodschappen dichtbij huis hebben. Want hoewel we als gemeente beperkt invloed hebben op de invulling van winkelpanden, hebben we in dit geval samen met de initiatiefnemers en de eigenaar van het pand goede afspraken kunnen maken. Ik feliciteer de bewoners van Haven met de opening van ’hun’ winkel en wens de ondernemers veel succes.
Het tweede initiatief gaat over Warande: de (tot dusver gemeentelijke) Facebookpagina Warande is nu in handen van bewoners ‘WIJ Warande’
Ik mocht de Facebookpagina Warande overgedragen aan de bewonersorganisatie ‘WIJ Warande’. ‘Wij gaan Facebook inzetten om bewoners van Warande nog beter te informeren en te betrekken bij bewonersactiviteiten en – initiatieven. De gemeente kan daarbij een stimulerende rol blijven rol blijven spelen,’ aldus Martha Rispens, de initiator achter de oprichting van ‘WIJ Warande’.
Bij de start van de ontwikkeling van Warande was Facebook een middel om de wijk te promoten, potentiële inwoners een kijkje te geven in en -bij vestiging- de gelegenheid te geven zelf bij te dragen aan de ontwikkeling van een samenleving in onze jongste woonwijk. Langzamerhand is de gemeentelijke rol afgenomen en die van bewoners toegenomen. Met de vorming van een enthousiaste groep bewoners was de tijd rijp om het beheer van Facebook Warande in zijn geheel aan de bewoners over te dragen.
Het is mooi als een groep bewoners opstaat om verantwoordelijkheid voor de wijk te nemen. Een wijk leeft pas als bewoners elkaar kunnen ontmoeten, elkaar weten te vinden en aan te spreken als dat nodig is. De gemeente kan de voorwaarden scheppen, maar bewoners moeten het verder zelf doen. Facebook is een van de middelen die daarbij kan worden ingezet. Ik ben blij met deze enthousiaste en actieve groep bewoners. Met de activiteiten die zij willen organiseren en via Facebook gaan communiceren maakt het de wijk nog aantrekkelijker om er te gaan wonen. We rekenen op een blijvende samenwerking om Warande – ook bij toekomstige bewoners – nog beter op de kaart te zetten. In die zin weten we ‘WIJ Warande’ te vinden als wij Facebook Warande willen gebruiken voor de gemeentelijke promotie.
En zo werd het toch nog een mooie week…. Participatie zou het antwoord van de samenleving op terreur moeten zijn, niet angst… Dat is wat ik iedere dag ervaar (al snap ook ik dat een terreuraanslag een andere schaal heeft dan een faceboekpagina) . Maar de basis is wel samen doen. Daarom passen deze voorbeelden zo goed in deze week.
