Joplog: Grrrrrrrrood en klein

De meest gestelde vraag afgelopen donderdag was – echt meelevend of soms ook met leedvermaak gesteld – en hoe is het nu met je ? Nou….het was niet goed. De desastreuze uitslag doet pijn. Het is vreselijk – maar het is niet anders. Of zoals Lodewijk Asscher woensdagavond om 23.11 al aan ons mailde: “Dit is een bittere avond voor de Partij van de Arbeid. De uitslag is ongelooflijk teleurstellend. Veel kiezers hebben besloten hun vertrouwen vandaag aan een andere partij te geven. Die uitspraak van de kiezer hebben wij te respecteren, hoe moeilijk ook. Dat hoort bij onze democratie. Onze partij heeft Nederland de afgelopen jaren, samen met de VVD, op een fatsoenlijke en rechtvaardige manier uit de crisis geloodst. Ons land staat er nu veel beter voor dan in 2012. Toch zijn we er helaas niet in geslaagd om met onze resultaten uit het kabinet en onze plannen voor de komende vier jaar onze kiezers te overtuigen.” En zo is het maar net. daar kun je boos over worden, het is wat het is. Ongetwijfeld krijgen we weer rapporten en onderzoeken waarin allemaal nog eens met de inhoudelijke ijver die onze partij eigen is uitgelegd wordt waarom het niet eerlijk is, wie het fout hebben gedaan….We zijn heel goed in het blijven strooien van zout in een open wonde…. Van mij hoeft dat eerlijk gezegd allemaal niet zo erg. Die rapporten eindigen altijd democratisch verantwoord op een plek waar heel weinig licht komt, dus die moeite kunnen we ons besparen. Ik sluit me liever aan bij het eind van de brief van Lodewijk: “We zullen onze wonden likken, elkaar steunen en vast ook weer lachen. En gezamenlijk zullen we dan weer nieuwe moed, nieuwe energie en nieuwe inspiratie vinden voor de komende jaren. Want juist als het tegenzit hebben wij een partij, een verhaal en een droom om trots op te zijn. Daar blijven we altijd voor strijden. De sociaaldemocratie zal terugkomen en het bouwen begint vandaag. ” Dat was ook mij eerste antwoord op de vraag: en wat ga jij nou doen ? Ik ga het enige doen wat ik kan. Doorgaan met bouwen, bouwen aan een stad waar iedereen zich thuis voelt, bouwen aan de sociaaldemocratie, met de voeten in de klei. Elke dag weer.

Daar laat ik het voor vandaag maar even bij. Volgende week weer een “gewone” blog. Over al het bouwen.