Lelystad, voor wie verder kijkt

Het was een week vol vergezichten. Om te beginnen letterlijk. In het kader van het inwerkprogramma van onze burgemeester zijn we een dagje op de fiets op stap geweest, op zoek naar plekken die voor ieder van ons als collegeleden iets liet zien van onze drijfveren. Zo kwamen we op tal van plaatsen op de stad en ook een aantal keer op grote hoogte, bijvoorbeeld vanaf de dak van het stadhuis of vanaf de televisietoren. Dan kun je de stad mooi overzien. En dan valt ook op hoe mooi, groen en uitgestrekt onze stad is. Ik heb de collega’s meegenomen naar de hurkende man.

Niet alleen omdat ik dat nog steeds een prachtig beeld vindt, met dank aan onze burgemeester voor de foto’s , maar ook omdat het voor mij wel symbool staat voor besturen. transparant willen zijn, maar wel genoeg stevigheid, structuur en fundament om niet om te kunnen vallen. In ieder situatie en bij iedere lichtval anders. En een bouwwerk dat in zichzelf bestaat uit een heel veel losse elementen. 1.842 hoeklijnen, 9.392 strippen, 14.284 bouten leiden tot 547 knooppunten en een hoogte van 26 meter. Die alleen maar bereik kan worden door samen te werken.

Daarnaast hebben we natuurlijk hard gewerkt aan de begroting 2017. Die hopen we komende dinsdag vast te stellen, dus daarover komenden week meer. Wel hebben we vooruitlopend daarop vast het begrotingsfestival georganiseerd. Vanwege de slechte weersomstandigheden vond het festival ‘Het geld van Lelystad’ in het stadhuis van Lelystad plaats in plaats van op het plein gelijk met d enajaarsbraderie. Ondanks dat, voor een eerste festival ben ik niet ontevreden. Het festival stond in het teken van de gemeentebegroting. In het stadhuis stonden verschillende stands waar bezoekers informatie kunnen krijgen over de gemeentebegroting, Mensen Maken de Buurt, de Ideeënmakelaar, een motie- en amendementenmarkt (die in het najaar plaats gaat vinden) en diverse andere aan de gemeentebegroting gerelateerde onderwerpen. Bezoekers van het festival konden  daarnaast deelnemen aan stadstafelgesprekken met onderwerpen als: stad van en voor jongeren, meer en ander werk, aantrekkelijke woonstad, Stadshart en drie decentralisaties (Wmo, participatiewet en jeugdwet), een cursus gemeentebegroting volgen en meedoen met de begrotingsquiz en het Rad van de begroting. Het waren geanimeerde gesprekken. weer een stapje verder op weg in het toegankelijk maken van de gemeentefinanciën.

Op woensdag de Cornelis Lelylezing bijgewoond. Behalve een reünie, want dat is het zeker, altijd stof tot overdenken. Volgens prof. Wim Derksen zijn we langzaam maar zeker gewoon aan het worden. Dat is natuurlijk eb gelukkig zo. Maar toch….ik ervaar in Lelystad nog steeds meer dan gemiddeld ruimte om nieuwe ideeën uit te proberen, om te experimenteren en zo u wilt (al is het begrip misschien wat sleets) te pionieren. Bovendien zijn we ongewoon jong. laten we niet te snel gewoon oud worden.

En verder, er was weer veel te beleven. Op vrijdag bij een bijeenkomst van bestuurders en leden van de PvdA uit de metropoolregio om te praten over Schiphol en dus ook over Lelystad.

Gelukkig begint, sla er de kranten maar op na, bij iedereen door te dringen dat die luchthaven echt werkelijkheid wordt. Aan ons om er van te zorgen dat we er ook daadwerkelijk van gaan profiteren. Op zaterdag ben ik even bij de dag van de ouderen wezen kijken, ook weer in d ehal van het stadhuis.

Het doet me deugd dat die hal op dit soort dagen steeds meer gaat functioneren waar die voor bedoeld was: een ontmoeting tussen inwoners en politiek en een plaats waar informatie te halen is. En dan moet me wat van het hart. Het doet pijn als iemand je vertelt datze al meer dan 30 jaar in Lelystad woont en hier nog nooit met plezier gewoond heeft. En het irriteert me als een van de resultaten van zo’n bezoekje een lijstje van “klein ongemak”(alleen in onze ogen klein) van losliggende stoeptegels tot lantaarns die het niet doen niet langs de “gewone weg”opgelost kunnen worden. ik troost me maar met de gedachte dat dat heel vaak en in de meeste gevallen wel gebeurt, maar dat als er even iets fout gaat je er als bestuurder ook voor de kleine dingen bent.

Het toetje deze week was een nachtelijk avontuur. in het kader van de handhavingsestafette ben ik – als voorzitter van de omgevingsdienst-  mee geweest in het project nachtzicht. politie, omgevingsdienst, waterschap, brandweer en gemeente samen op controle pad, omdat er nu eenmaal dingen in onze stad zijn die je overdag niet ziet. dat was een boeiend ervaring. Voor wie verder kijkt…….