Vakantie geeft lucht

Als ik dit schrijf zitten we al weer in het staartje van het zomerreces. Verfrist, het hoofd leeg, energie opgedaan, ik heb er weer zin in. In Flevozine mocht ik er al een column aan besteden. Los van de vakantie zie je ook wat voor kansen we in Lelystad hebben. Die benutten is een mooie economische uitdaging. De laatste 2 weken van mijn vakantie was ik in Frankrijk. We bezochten daar het natuurgebied Marquenterre. Marquenterre zou een samentrekking zijn van: mer qui entre en terre (zee die het land binnenkomt). En denk dan eens aan de Oostvaardersplassen en vooral ook aan het oostvaardersveld. Een feest van herkenning. Ik herhaal mijn boodschap uit Flevozine: weg met dat licht onder de korenmaat. Vooruit met onze stad.

Nou werken we er met elkaar ook hard aan om die boodschap uit te dragen. Zo schreef in het begin van de vakantie onderzoeker Koos van Dijken een artikel getiteld: LELYSTAD GEEFT LUCHT AAN ONDERNEMERS : “Er gebeuren opvallende dingen in Lelystad” aldus van Dijken. “Het collegeprogramma laat – als één van de weinige gemeenten in Nederland – zien dat het menens is in Lelystad. ‘Lelystad transformeert; bestuur en organisatie kiezen nadrukkelijk voor een andere rol. Men wil meer met minder, het sociale domein is niet meer los te zien van onze economische ontwikkeling. Arbeidsmarkt en leefomgeving ze hebben alles met elkaar te maken. In zes duidelijke programma’s laat Lelystad zien dat er oog is voor de andere rol van de overheid”.

Van Dijken is onderzoeker bij Platform31. (de kennis en netwerk organisatie voor stedelijke en regionale ontwikkelingen). Hij heeft vorig jaar de collegeakkoorden van de G4 en G32 gemeenten gelezen en geanalyseerd. De onderzoeker is erg te spreken over de manier waarop Lelystad meer en meer het initiatief voor beleid en de uitvoering bij de inwoners en organisaties wil leggen; door ruimte te geven, een open bestuursstijl en meer burgerinitiatieven. Door de ambtelijke organisatie, het college en de raad “in de juiste stand te zetten”. Op deze manier ontstaat er een aantrekkelijk perspectief van vitale en een weerbare lokale samenleving. Een samenleving van ondernemers in de ruimste zin van het woord, aldus de onderzoeker. Lees het hele artikel hier

Dat is toch om blij van te worden, nietwaar ? Ja, dat is zo ! Allen,  een programma is een voornemen. Dus al mijmerend op vakantie heb ik eens voor mezelf geprobeerd de vraag te beantwoorden: als ik nu een kritische niet perse positieve Lelystadwatcher zou zijn, hoe zou ik dat artikel dan lezen ? Eerlijk gezegd ben ik daar een beetje dubbel in. Want wat er staat, staat er. Dus daarin heeft de onderzoeker gelijk. Maar in de praktijk,  gaan we eigenlijk wat mij betreft in de uitvoering niet hard genoeg. Laat ik er 3 elementen uitlichten:

• Ja we bieden op tal van onderwerpen meer ruimte aan de samenleving. Maar is ruimte bieden genoeg? Hoe krijgen we de interactie met de samenwerking zo georganiseerd dat er niet alleen sprake is van meeweten maar dat er daadwerkelijk sprake is van invloed. Kunnen we in  het begrotingsproces wat dat betreft stappen zetten ? Kunnen we een experiment aangaan om op een beleidsterrein of een onderdeel daadwerkelijk ook de zeggenschap en het budget bij (een groep) inwoners of ondernemers neer te leggen. Wat mij betreft staan we daar pas aan het begin.
• We zijn voor een open bestuursstijl. Jazeker, maar eerlijk gezegd is daar wat mij betreft nog echt ruimte voor verbetering. Iemand vroeg aan mij tijdens de vakantie, toen ik uitgelegd wat ik deed, is dat nou een leuk spelletje, dat politieke gedoe tussen Raad en College. Tja…. De vraag stellen is hem beantwoorden. Zijn we als College en Raad niet te veel bezig de vraag te beantwoorden wie er over gaat, of dat iemand iets fout heeft gedaan en we dus op zoek kunnen naar politieke consequenties (ook zo’n multi-interpretabel begrip) in plaats van de consequenties voor de samenleving. Verwordt ons dualisme niet tot duellisme ? We moeten af wat mij betreft van het niveau spelletje en meer terug naar het inhoudelijke gesprek. Nadenken over de communicatie tussen Raad en College hoort daar zeker bij. Ik hoor het al: “O dus U moet beter communiceren” Vast. “O dus de Raad moet actiever luisteren”. Vast. Maar vooral, ik zou het er wel eens over willen hebben hoe we nu echt bij die open bestuursstijl komen.
• Een vitale en weerbare samenleving. Daar is niemand tegen. Er liggen tegelijkertijd tal van maatschappelijke uitdagingen in een schrale financiële context. Ik denk inderdaad dat we met elkaar, Samenleving en Politiek, de komende periode de handen uit de mouwen moeten steken. Bijvoorbeeld als het gaat om het vraagstuk van de voldoende beschikbaarheid van betaalbare woningen voor iedereen en dus ook voor de groep vluchtelingen of statushouders die we moeten en moeten willen huisvesten. En natuurlijk dat mantra van de zelfbewuste zorgzame samenleving echt inhoud kunnen geven. Hoe naar ook, de ijskoude financiële randvoorwaarden zijn daarbij een uitdaging. Al was het maar omdat we tegelijkertijd moeten investeren om te zorgen dat op lange termijn de economische kansen die er liggen ook daadwerkelijk benut kunnen worden.

Ben ik het dan niet eens met van Dijken ? Jawel, ik ben het zeer met hem eens. De randvoorwaarden voor succes liggen er. De kansen zijn er. dat is meestal waar ik over blog. Er wordt weer grond verkocht. Bedrijven maken ook in onze stad uitbreidingsplannen. De woningmarkt trekt ook in Lelystad aan. we zijn serieus in gesprek met nieuwe vestigers. Dat is ons dagelijks werk. Maar er is ook een andere kant. En zo’n vakantie geeft lucht om ook daar eens over te mijmeren. Die mijmering wilde ik u niet onthouden. reacties: Graag !!