Door Jop Fackeldey op 16 oktober 2011

Met de P van Politiek of van Publiciteit

Het leven zit boeiend in elkaar. Sommige discussies voer je kennelijk niet op inhoud maar op emotie. Zo hadden we deze week het vervolg op de discussie over de sloop van de waterwijzer. Nou ja, dat werd het, want wat eigenlijk ter discussie stond was het verkeersbesluit om de Damrifbrug te mogen slopen. maar daar gaat het al lang niet meer over. Formeel gesproken vreemd, want de sloopvergunning voor de waterwijzer is al lang afgegeven. Op zich hoort het ook bij een jonge stad dat we nadenken over sloop van gebouwen, en vind ik het eigenlijk heel goed dat daar een publieke discussie over ontstaat. Overigens, wat mij betreft, deel ik de conclusie van eerder onderzoek, wat ertoe geleid heeft dat de waterwijzer niet op de voorgenomen monumentenlijst staat. het is een gebouw wat slecht tot niet in een andere functie kostendekkend te exploiteren is, maar meer nog, het is wat mij betreft geen beeldbepalend gebouw. Het probleem is natuurlijk wel een beetje dat we inmiddels niet meer vrij zijn in de discussie, er zijn contracten getekend mbt. het bouwrijp opleveren van de rond onder de waterwijzer, en die moeten we nakomen. Maar eens kijken wat de komende periode brengt.
Een ander item dat fors de publiciteit haalde is het plan van het kabinet om te komn tot één megaprovincie. ik heb daar eerder over gesproken. Ik ben het zeer met de CdK, Leen Verbeek eens, als die in het programma over Flevoland gesproken hier fors afstand van neemt. het kabinet heeft broddelwerk geleverd. Het is geen besluit geweest dat is gebaseerd op feiten, maar op emotie en publicitaire geldingsdrang denk ik. De notitie die er ligt geeft nog niet het begin van een analyse welk probleem we op gaan lossen met het opheffen van onze provincie. iets dat voor onze stad echt heel slecht zou zijn. Ik ben blij dat de provincie hier fors stelling tegen neemt. Natuurlijk is er een nuance. Als het al zou moeten, dan zal in ieder geval het gesprek niet over ons maar met ons gevoerd moeten worden. En dan is ons standpunt helder: In dezelfde regio als Almere als onderdeel van de (noordelijke) randstad. Maar zover ben ik nog niet. Bij een gesprek hoort een fatsoenlijke onderbouwing en argumentatie. En die ontbreekt ten ene male. Tot aan dat moment blijf ik tegen de opheffing van onze provincie. eerder heb ik dat een rechtse hobby genoemd. Maar ook veel rechtse partijen zijn tegen deze opheffing, dus dat is fout. Het is kennelijk een Rutte-hobby.
Belangrijker dan dat wat publiciteit trekt is – een beetje zuur – al het werk chter de schermen dat niet sexy maar wel van groot belang voor onze stad is. Zo hebben we met eigenaren van een deel van het stadshart de discussie gestart over een eventuele herijking van het masterplan. ik was daar aangenaam door verrast. goede ideeën en bereidheid om verder mee over na te denken. Dit moet voor het eind van het jaar leiden tot een strategische notitie die het College dan graag aan de gemeenteraad aan wil bieden.
In het bestuurlijke overleg met centrada hebben we denk ik stappen gemaakt als het gaat om de woonruimteverdeling en het terugdringen van de wachtlijsten. Met Schiphol hebben we stappen gemaakt op weg naar de gefaseerde ontwikkeling van de luchthaven, maar ook indringend stil gestaan bij de 4 randvoorwaarden die daarbij voor ons gelden en het al op voorhand proberen te treffen van maatregelen die de hinderbeperking ten goede komen. En is de aandeelhoudersvergadering met OMALA buigen we ons over de strategie die nodig is voor ons gemeenschappelijke bedrijventerrein nu de ontwikkeling van de luchthaven langzamer gaat dan gepland.
Zo maar een greep uit een weekje overleggen. Een weekje waarin je eigenlijk te weinig "buiten"komt en te weinig zichtbaar bent. want ook dat is een opdracht voor een bestuurder. Dat kon ik gelukkig dit weekend goed maken. Op zaterdag met kennissen van buiten lelystad een heerlijke wandeling is de Oostvaardersplassen gemaakt en op zondag en lekker eind gefietst door ons groene Lelystad. Ik begrijp wel waarom jullie hier niet meer weg willen was de tekst waarmee we zaterdag afscheid namen van onze kennissen. Precies. Op dit soort dagen is het nog makkelijker om trots te zijn op onze stad !