Naar de film

Naar de film. Op een paar manieren. Dankzij het besluit van de gemeenteraad kunnen we hopelijk dit jaar nog (meer) naar de film. Immers de Agora kan in iedere geval voor een periode van 5 jaar naast theatervoorstellingen filmvoorstellingen gaan verzorgen. Ik ben blij dat de raad dit prima staaltje van Cultureel Ondernemerschap van de Agora ook beloond heeft door mee te willen werken aan de investering. Er was zowiezo veel film dit weekend in Lelystad. Zo mocht ik op zaterdag het Nationaal Nova Filmfestival openen. In De Kubus gedurende 2 dagen waren zo’n 300 amateurfilmers bij elkaar om te kijken naar elkaars film en uiteraard mee te maken welke film door de jury als prijswinnaar werd bekroond. Mooi dat Flevo Lacus samen met Nova Midden nederland dit naar lelystad hebben weten te halen. En op zondag nog meer film. Het filmevenement met zweedse Films van Cine Utopia.
Net als in de film. dat was een beetje het gevoel als ik keek naar de landelijke politiek deze week. Het is ongemakkelijk om te zien hoe partijen over elkaar heen duikelen met steeds nieuwe en onnavolgbare cijfers over koopkrachtplaatjes en inkomenseffecten. Op zich goed met zoveel onduidelijkheid en onbedoelde effecten dat VVD en PvdA daar opnieuw naar kijken. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. maar gegeven de bezuinigingsopgave waar men zich aan verbonden heeft gaat elke nieuwe oplossing pijn doen. Waarbij ik blij ben dat in ieder geval het principe de sterkste schouders de zwaarste lasten weer echt terug is. Maar vrolijk is anders. Zeker omdat er nog veel meer in dit regeerakkoord staat. Over wonen bijvoorbeeld. daar maak ik mij grote zorgen over. men heeft niet de durf gehad wonen 4.0 echt te volgen. Belangrijk aan WONEN 4.0 is juist dat de aanpak budgettair neutraal is en dat huurders en kopers op dezelfde manier benaderd worden. Dat gebeurt niet. Er is voor een halfslachtige aanpak van de hypotheekrenteaftrek gekozen, terwijl de huurders veel harder worden gepakt. Het regeerakkoord pakt de huur- en koopmarkt wel aan, maar niet om de sector gezond te maken. Corporaties zijn het kind van de rekening. Huur op basis van 4,5 procent van de WOZ-waarde leidt niet tot extra inkomsten maar kost corporaties soms geld. Dat komt bovenop de heffing. Er komt ook geen dorps- en stadsvernieuwingsfonds. Corporaties kunnen niet meer investeren in verduurzaming van de woningvoorraad; in leefbaarheid in buurten en wijken. Terwijl dat hard nodig is. Daar gaan we in Lelystad echt last van krijgen. Aan het werk dus, om te kijken waar nog ruimte zit.
Over aan het werk gesproken, ook daar maak ik me zorgen over.
Het aantal banen in Lelystad is van 1 april 2011 tot 1 april 2012 met 900 banen afgenomen. De grootste daling vond plaats in de zakelijke dienstverlening (-14%), landbouw en visserij (-10%) en de bouwnijverheid (-6%). De crisis heeft nu ook vat gekregen op de werkgelegenheid in Lelystad. Een deel van het verlies van de zakelijke dienstverlening is in lijn met de verwachtingen, maar als je de cijfers te zien krijgt valt het toch altijd tegen. Eens te meer blijkt hoe afhankelijk Lelystad is van de aanwezigheid van overheidsdiensten binnen haar gemeentegrenzen. Eind 2011 had ik al geconstateerd dat de stedelijke economie van Lelystad zich aan het ontwikkelen is naar een op goederengerichte economie. Dat bleek ook bij de presentatie van het economisch beleid dat Lelystad te afhankelijk is van zakelijke dienstverlening en de switch moet maken naar het logistiek industrieel complex. Daarom richten we ons vooral op de ontwikkelingen van de binnenhaven nabij Flevokust en Lelystad Airport. Vanuit deze sector verwacht ik op termijn banengroei voor Lelystad. Maar daar zullen we dan wel met zijn allen vol voor aan de bak moeten.