Alle dagen feest!

Job Cohen lanceerde vorige week het idee om van 5 mei gewoon weer een echte feestdag te maken. Verrassend genoeg werd het voorstel niet belachelijk gemaakt door andere partijen-in-campagne-modus. Nee er was vooral veel instemming. Maar als we aan feestdagen gaan sleutelen, zullen we het dan ook maar meteen goed doen?

Mei is een heerlijke maand voor werknemers en een vervelende maand voor werkgevers: zowat iedere week is er wel een feestdag. Maar na pinksteren zijn we er ook weer tot diep in december doorheen. Die rare verdeling stamt nog voor een groot deel uit verre verledens, toen kerkgang de norm was en groepen nog lang niet bestonden uit individuen.

Christelijke feestdagen zijn niet meer van deze tijd. Althans: voor mij. Ik ken ook mensen voor wie die feestdagen wel degelijk belangrijke betekenis hebben, en ik ben de laatste om anderen voor te schrijven wat ze moeten vinden en voelen. Maar dat op het ter discussie stellen van de overwegend Christelijke feestdagen helemaal geen taboe hoeft te rusten, bleek vorige week al bij Pauw en Witteman. Christenunie kamerlid Ed Anker gaf aan best mogelijkheden te zien om bijvoorbeeld pinksteren als feestdag af te schaffen.

Ik hoef helemaal geen zeven of acht nationale feestdagen. Alles afschaffen is wat overdreven, een paar mooie nationale feestjes moeten we kunnen blijven vieren. Nieuwjaarsdag, vrijheidsdag en koninginnedag lijkt me een mooi pakket van dagen waarin bijna alle Nederlanders zich verenigd en eensgezind kunnen vinden. Vooruit het is misschien even slikken voor republikeinen, maar geen enkel systeem is perfect.

Vervolgens voegt iedereen daar naar eigen voorkeur nog drie persoonlijke feestdagen aan toe. Belijdende Christenen kunnen het merendeel van hun huidige feestdagen houden, maar anderen kunnen net zo goed een andere keus maken. Ik heb zelf niet zomaar even een vervangende overtuiging of religie met bijbehorende feestdagen op de plank liggen – het maakt mij niet zo veel uit. Maar zou het niet mooi zijn als moslims het Suikerfeest met een vrije dag kunnen vieren? Dat dierenliefhebbers op 4 oktober vrij mogen zijn? En dat francofielen voor de quatorze juillet een dagje naar Parijs heen en weer kunnen rijden?

Dan blijft er nog één feestdag over om te herverdelen. En die gaat wat mij betreft naar… de gemeente. Een lokale feestdag dus. Dat is goed voor de gemeenschapszin, voor de binding tussen individu en woonplaats en ook voor het historisch besef. Heel Leiden vrij op de dag van het Leids ontzet! Rotterdam pronkt met Erasmus of koketteert misschien wel met Pim Fortuyn! Vlissingen viert feest op de geboortedag van Michiel de Ruyter! En voor Lelystad moet de keus dan wel bijna vallen op 23 september – de geboortedag van onze naamgever – de dag van de beloften van het nieuwe land.

Doen?