De lijnen van Wim

De bussen in Lelystad rijden niet meer in rondjes. Ze rijden nu van één plek in de stad naar een andere plek, en doen onderweg het station aan. Ook in tegenovergestelde richting rijdt er een bus. Dat is (na 8 jaar rondjes rijden met Connexxion) weer even wennen. Maar busreizigers zijn verlost van het verplicht de halve stad door omrijden om op het station te geraken. En uit eigen onderzoek weten we dat veel mensen dit een verbetering zullen vinden.

Wat die busreizigers waarschijnlijk niet weten, is dat ze die verbetering voor een groot deel aan Wim Erica te danken hebben. Hij ijverde in de gemeenteraad, jaren namens Leefbaar Lelystad en later nog voor Bindend Lokaal, hard voor het afschaffen van de omrijrondjes. Waar andere raadsleden de kat wat uit de boom keken, had Wim zijn lijnen al met vette stift op de kaart van Lelystad ingetekend.

En hij heeft gelijk gekregen. De routes zijn niet precies langs Wim’s stiftlijnen getrokken, maar zijn visie is wel degelijk praktijk geworden. De bus gaat, zoals het een bus betaamt, weer echt ergens naar toe. Het verplicht rondjes rijden is verleden tijd.

Helaas heeft Wim die afschaffing niet meer mogen meemaken. Ik heb hem afgelopen maanden gemist in de gemeenteraad. Stiekem ben ik er van overtuigd dat hij de weeffout in de busroute door de Atolwijk meteen zou hebben opgemerkt. Iets dat nu door 35 raadsleden en 5 wethouders over het hoofd is gezien.

Wim kon zich als geen ander helemaal in een onderwerp vastbijten, soms met bijna Don-Quichotiaanse passie. Maar wie hem kende, herinnert zich vooral zijn warme persoonlijkheid en erudiete hoffelijkheid.

Vandaag een jaar geleden overleed Wim Erica. Wij missen een waarde collega.