Louterend recht

Vandaag moest ik een stempeltje halen in de rechtbank. Dat duurde even, dus ben ik een kwartiertje op de publieke tribune gaan zitten. De politierechter had zitting.

De zaak die aan de orde was betrof een man die zijn vrouw bedreigd, geslagen en geduwd had, waar hun kinderen bij waren. Dat mag niet, het is verwerpelijk. De Officier van Justitie eiste een werkstraf van een paar weken, een voorwaardelijke gevangenisstraf en verplichte begeleiding via de reclassering.

Op basis van deze kale feiten zou ik intuïtief zeggen: te mild, huiselijk geweld moet je keihard aanpakken, hier hoort echt een zwaardere straf bij.

De rechter besloot echter juist tot een lichtere straf: geen werkstraf, wel een wat langere voorwaardelijke gevangenisstraf.

En toch was ik daar blij mee. Het gaat namelijk niet alleen over die kale feiten.

Bij die kale feiten krijg je het beeld: wrede man mishandelt kwetsbare vrouw. Maar na een kwartiertje meeluisteren naar verklaringen, was dat beeld bij mij helemaal omgedraaid. Deze man voelde zich vooral machteloos tegenover zijn emotioneel dominante vrouw. Ook over de opvoeding van de kinderen. Hij vond dat je met kinderen naar de speeltuin moet en ze moet helpen bij hun huiswerk. Zijn vrouw liet zich vooral leiden door voodoo. Haar dochter had ze al vervloekt.

Ik zou hier meer details kunnen opschrijven over de “moeizame” gezinssituatie, maar dit lijkt me wel even genoeg.

De man had een vaste baan, met een werkgever die erg tevreden over hem is. De rechter veroordeelde hem voor zijn daden, maar gaf bij de strafbepaling aan het belangrijker te vinden dat de man zijn problemen oplost, dan dat zijn daad vergolden wordt. Wel een veroordeling, terecht, want geweld is strafbaar en “nooit een oplossing”. Maar de werkstraf, die hem waarschijnlijk zijn baan en daarmee zijn laatste stukje stabiliteit zou hebben gekost, bleef achterwege.

In een kwartiertje ging ik van “wat een belachelijk lage straf” naar “wat goed dat deze man nog een kans en hulp krijgt om zijn problemen vanaf nu beter aan te pakken”. Van onderbuik naar hoofd en hart. Zo u wilt: van PVV naar D’66. Van Telegraafkop naar oplossingsrichting.

Iedereen die vindt dat de rechtspraak veel te mild en te soft is: ga eens een ochtendje bij de politierechter zitten luisteren. Dat loutert.