Frits

Afgelopen donderdag overleed Frits Tellegen.

Ik heb Frits helaas alleen gekend als hoogbejaarde heer. Alsnog maakte hij een onuitwisbare indruk. En niet alleen omdat hij als bijna-100-jarige nog vrolijk rozen kwam uitdelen in de verkiezingscampagne.

Frits was de drijvende kracht achter de “Rode Ochtendpolitiek Lelystad”, een maandelijkse bijeenkomst waar PvdA leden over de politieke actualiteit praatten. Het buurthuis zorgde voor de koffie, de koek werd bij toerbeurt meegenomen, en Frits leidde het gesprek. Hij had altijd wel een paar onderwerpen op een briefje staan, maar liet ook vooral de ruimte aan andere deelnemers.

Meestal bezocht mijn raadscollega Els Middelkoop de ROL, maar een aantal woensdagochtenden heb ik ook kunnen aanschuiven. Dat waren fijne ervaringen. Als raadslid werd ik dan gevraagd wat te vertellen over de politieke actualiteit in Lelystad. Vervolgens ging het alle kanten op. De scherpste vraag kwam steevast van Frits. Ook op hoge leeftijd wist hij haarfijn de kern te vinden.

Maar bij de ROL kreeg ik vooral ook te horen wat er leeft in de achterban. Politici hebben het vaak over die “achterban”. Meestal bedoelen ze dan een klein groepje van ingewijden. Onze echte achterban, de mensen om wie het uiteindelijk gaat – we kennen ze bijna nooit. Maar soms dus wel een beetje. Frits en zijn club voelden voor mij als achterban.

Van niemand heb ik méér geleerd over de geschiedenis van Lelystad. De stad die hij als directeur van de de rijksdienst mee hielp bouwen. Hij kon er boeiend over vertellen – het gehoor hing dan aan zijn lippen.

We gaan hem herinneren als wijze en charmante man. Zoals ze niet meer gemaakt worden. Scherp van analyse, mild van oordeel. Lelystad verliest een stukje van zichzelf.

Uit ons verkiezingsblad 2014.