Wisseling van de Wacht
Na een relatieve stilte was het dan deze week zo ver, installatie van een nieuw College en afscheid van het oude. at was – ik kan het niet anders zeggen – een vreemde gewaarwording. het was de afgelopen weken toch al een beetje zo alsof ik in twee werelden leefde. Het oude college, met 4 collega’s die bezig zijn met hun nieuwe toekomst buiten de gemeente moesten de laatste dingen afgewikkeld worden en de laatste besluiten genomen. Met 4 aanstaande collega’s, die bezig gaan met hun toekomst binnen de gemeente had ook ik overdrachtsgesprekken en moesten we de afspraken op hoofdlijnen als het gaat om bv. de portefeuilleverdeling verder uitwerken.
Over allebei wil ik nog wel wat zeggen. De installatie blijft een bijzonder moment. In mijn geval (helaas) met 10 stemmen tegen en 24 vor. de meeste tegenstemmen dus. De eerste reactie is teleurstelling. Heb ik daar nu zo hard voor gewerkt ? Heb ik zo weinig vertrouwen ? tegelijkertijd moet ik me realiseren dat (in ieder geval een deel) van de tegenstemmen tegen de PvdA als partij gericht waren (ondanks het verlies deelname aan de coalitie).Maar een deel zal ook iets met mij te maken hebben. Met mijn stijl van optreden ? Met de portefeuille en de daarmee samenhangende strijdpunten. Ik weet het niet. Wat is, is. Ik kreeg een aardig plagerijtje cadeau van Groen Links, een boekje uit de Bouquet- reeks:
Maar zo is het natuurlijk wel. Ik heb 4 jaar de tijd om het vertrouwen van de 10 tegenstemmers te winnen. En dat ga ik doen ook !
Inhoudelijk was ik blij met het debat over het Raadsprogramma. We zijn (een beetje) in stijl begonnen, in plaats van Zwart Wit Coalitie -Oppositie naar een inhoudelijk gesprek met ruimte voor alle partijen. Doorzetten en uitbouwen.
Donderdag afscheid nemen van de 4 collega’s uit de afgelopen jaren. Er zijn terecht vele mooie dingen gezegd. Willem, Meta, Wout en Ruud, ook langs deze kant bedankt voor de superloyale samenwerking. In het College gingen we voor de stad, wat partijlijnen kon doorsnijden. Ik hoop jullie komende jaren in andere rollen nog vaak actief in en voor onze stad tegen te komen.
Ik gaf al aan dat het een rare periode was. Want tussen deze wachtwisselingen door gaat het gewone leven ook verder. Ook dat over onze luchthaven.Ik kon het uiteraard weer niet laten om te reageren. Zonder Lelystad Airport kan Schiphol niet groeien. Dat is pas slecht voor de luchtvaartsector én voor de Nederlanse economie. In feite is het niet relevant of de in 2020 verwachte aantallen vliegbewegingen op Schiphol nu 510.000, 500.000, 490.000 of 480.000 zijn. Schiphol loopt tegen de grenzen van haar capaciteit op. Lelystad biedt daarvoor de oplossing. Een besluit daarover vergt geen uitstel.
In een door mij geschreven artikel verwijt ik de luchtvaartsector te ’vergeten‘ waar het omgaat en houdt de sector, en indirect de leden van Tweede Kamer die in november het Luchthavenbesluit moeten nemen, een scenario voor waarin het onderuit halen van de zorgvuldige opgebouwde afspraken in het Aldersakkoord leiden tot een nieuwe maatschappelijke discussie over de luchtvaart in Nederland.
Maar goed, die discussie zal nog wel even doorlopen. Ondertussen dreigen we bijna te vergeten dat we donderdag ook nog iets anders te doen hebben: stemmen op Europa. Dat is belangrijker dan U denkt ! Ons belangrijkste thema, werk, stellen we de dag ervoor aan de orde in de Wisselwinkel. De Wisselwinkel is een initiatief van PvdA, SP, CDA, GroenLinks en D66 Lelystad. Allemaal organiseren ze er politieke activiteiten. Woensdag is de PvdA aan de beurt. Europa en werk staan daarbij centraal. Gegeven de aard en inrichting van de Wisselwinkel lijkt, zo bleek ook uit de ervaring bij andere onderwerpen, het gesprek het karakter te hebben van een kringgesprek, met veel mogelijkhden voor bezoekers om aan het gesprek deel te nemen. Daartoe hebben we 3 korte inleidingen voorzien. Jan Korf (gemeente Lelystad) geeft inzicht geven over de omvang en samenstelling van de verstrekte ESF-subsidie in het kader van ons activerend arbeidsmarktbeleid. Vanuit deze strategie zal Onno Vermooten (Concern voor werk) vervolgens toelichten wat er operationeel mee gedaan is. Met name de subsidie op werkervaringsbanen en verloning, die invulling geeft aan de betekenis van werk en/of de opstap naar regulier werk, licht hij toe met mogelijk een of twee praktijkvoorbeelden. Aan John Kerstens (lid 2e kamer voor de PvdA) vragen we in te gaan op het europese aspecten en de vragen over werkgelegenheid in relatie tot Europa. Het gaat daarbij ook over vragen of die banen er wel zijn en of ze niet allemaal naar de Polen en Roemenen gaan. Kom dus naar de wisselwinkel !
