Dubbel loyaal

Eigenlijk vind ik dat de gemeente best op ICT kan bezuinigen. Maar ja, ik ben werkzaam bij een ICT bedrijf, dus ik ga toch maar tegen die bezuinigingen stemmen in de gemeenteraad.

Vindt u mij hypocriet? Ik hoop het van harte! Dat vind ik zelf namelijk ook. En dit is dus ook helemaal niet waar. Wat ik ’s avonds in de gemeenteraad vind, laat ik niet beïnvloeden door waar ik overdag mijn boterham mee verdien. In de ene wereld doe ik wel eens een goed idee op voor de andere, maar daar blijft het bij. En mocht ik onverhoopt een ander dan Lelystads belang hebben bij een bepaald besluit? Dan trek ik me voor dat onderwerp terug op de publieke tribune.

Allemaal ontzettend logisch. Zo doet iedere volksvertegenwoordiger het.

Toch niet.

De PVV heeft in de Haagse gemeenteraad gestemd voor het aanbesteden van het openbaar vervoer. Dat mag. Maar de argumentatie is verbluffend. Kortweg komt het neer op:

“We zijn eigenlijk tegen aanbesteden, maar omdat we landelijk met CDA en VVD hebben afgesproken dat dat wel gaat gebeuren, stemmen we hier in de gemeenteraad ook voor het aanbesteden.”

Oftewel, in de woorden van Richard de Mos zelf:

“Als raadslid ben ik tegen aanbesteding, als Tweede Kamerlid moet ik voor zijn.”

De lokale PVV stemt tegen het lokale belang omdat ze dat landelijk niet van pas komt.

In Den Haag hebben heel veel mensen op de PVV gestemd. De partij die in 2007 de vermeende “dubbele loyaliteit” van Aboutaleb en Albayrak aan de kaak stelde. En die mensen gingen er dus van uit dat die partij pal voor het belang van Hagenaars en Hagenezen zou staan. Dat mochten ze ook verwachten. Maar ze kregen een stromannenclub.

Ik heb dit nog nooit meegemaakt, en ik vind het stuitend. En het zou maar zo ook strafbaar kunnen zijn. Want alle raadsleden in Nederland hebben gezworen dat ze zonder last hun werk zullen doen. En daar is hier duidelijk geen sprake van.

En voor de hand in eigen boezem: de PvdA is ook een landelijke partij. Hoe werkt dat bij ons? Kijk hier.